Doseljavanje Slovaka u mesto Selenča

Doseljavanje Slovaka u Selenču. Za dolazak Slovaka u današnju Vojvodinu, ili kako se nekada ovo područje nazivalo Donja zemlja, pre svega su zaslužni habsburški vojni uspesi, koji su izbacili Turke iz naših krajeva i loša situacija u samoj regiji gde se danas nalazi država Slovačka. Tu su na slovačke kmetove vršeni veliki finansijski pritisci i proces rekatolizacije, u kojem je katolička crkva htela da vrati evangelističke Slovake u katoličku veru. Gotovo stalne bune, rat i nemaština nateralo je deo stanovništva da traži spas u južnijim krajevima države, gde će se na njih vršiti manji pritisak. Nakon odlaska Turaka područje Vojvodine je bilo opustelo i novim feudalcima na ovim prostorima je trebala radna snaga, kao i ljudstvo za čuvanje južnih granica. Proces naseljavanja bio je dug, neki kmetovi su se vratili nazad, a oni koji su ostali, uspeli su da stvore svoje prve naseobine na futoškom posedu, koji je od 1744. godine pripadao porodici Čarnojević. Važno je reći da prvi Slovaci koji su dolazili na ove prostore su u najvećem broju bili evangelističke veroispovesti, pod vodstvom Mateja Čanija. Na imanju Čarnojevića kmetovi osnivaju Petrovac, a kasnije 1750. godine naseljavaju se na imanju porodice Stanimirović u Kulpinu. Iz Kulpina se nekoliko porodica 1758.godine doselilo na prostor Kaločko-Bačke nadbiskupije i podiglo u blizini Bača naselje Selenča. Godine 1770. 98 slovačkih porodica bilo je proterano iz Selenče zbog spora sa crkvenim vlastima u Baču, a nadbiskupija da bi nadomestila njihov odlazak, dovodi sa prostora zapadne Slovačke 124 porodice katoličke veroispovesti. Tako je Selenča postala i ostala u Vojvodini jedino selo sa pripadnicima dveju različitih konfesija, kao i sa dva različita dijalekta slovačkog jezika kojima se i do dan danas govori. Korišćen tekst: Karlo Burčiar ,,Doseljavanje Slovaka u Selenču", 1977. godine.